This record is just the beginning of a new chapter, one that's going to be open to more music and more ideas. Even at the end of 40 years in many ways my music is just getting started. (Taj Mahal)

Tja Mahal, geboren Henry Saint Clair Fredericks (1942) viert zijn 40-jarige carrière en dat zullen we geweten  hebben.  Tja viert dit zelf door het uitbrengen van een album en heeft de jacht op Tonijn en Zwaardvis even gelaten voor  wat het was. Van zijn jacht naar de studio was toch ook al een tijdje geleden en voor deze gelegenheid heeft Taj Mahal toch een aardig groepje gast artiesten uitgenodigd.

Het resultaat is een album geworden met twaalf tracks en met de toepasselijke naam ‘Maestro’. Uit zijn ‘Carribean Kitchen’ komt een mix van Deep South Blues, Reggea en Calypso zoals we Taj Mahal kennen ten voeten uit. In zijn zog doen een hoop artiesten mee die rechtstreeks of onrechtstreeks  betrokken zijn met de muziek van Taj gedurende zijn carrière. De 12 tracks zijn in verschillende studio's opgenomen en vakkundig gemixt door Joe McGrath in de Ultratone studio’s in Los Angeles.

De openers van dit album, ‘Scratch My Back’ is geschreven door James Moore en wordt hier samen met zijn  trouwe Phantom Blues Band gebracht. Op de voorkant van het artwork kleeft er een sticker met enkele van de special guests waaropook Ziggy Marley staat vermeld. ‘Never Let You Go’ is een lekker reggea deuntje en dan zou je onmiddelijk aan Ziggy denken maar dan zit je er ver naast. De begeleidings band voor deze track is niet minder dan David Hildago, Cesar Rosas…en je raad het, de voltallige ‘Los Lobos’. De muziek is van Taj zelf en de voor de tekst gaan de ‘credits’ naar Deva Mahal die hierop zelf voor de backing vocals instaat.

Op ‘Black man, Brown Man’ is het dan toch de beurt aan Ziggy Marley en band. Een reggea tune die wel wat weg heeft van rasta man Bob. Een speciale attentie wordt op deze track gegeven aan saxofoon speler Rudy Costa. Het volgend nummer is ‘Zanzibar’, een calypso met Afrikaanse invloeden van de hand van Taj en Angelique Kidjo. Deze Beninese zangeres heeft er zelf al een behoorlijke staat van dienst opzitten en van haar vinden we ook muziek terug in diverse films waaronder Blood Diamond.

Op ‘Slow Drag’ haalt Taj Mahal zijn banjo boven en samen met de Phantom Blues Band verzeilen we hier ‘Down South’. Nog steeds richting Mississippi Delta wordt de Mega hit van Dave Bartholomew geschreven voor Fats Domino  en hier gebracht in een eigen interpretatie van Taj Mahal. ‘Hello Josephine’ begint hier als New Orleans Blues en gaat stillaan over in een zydeco en met deze vertolking krijgen we stillaan ‘pepper in our shoes…et toi,ça va bien Jolie Blond’?. Voor de afsluiter krijgen we het alom gekende ‘Diddy Wah Diddy’ van Willie Dixon en Elias McDaniel. Stevig gebracht met Taj op de harmonica.

Voor deze heugelijke viering is er een stevig album afgeleverd, afwisselend en meeslepend van begin tot einde en nu hopen we dat het geen vijf jaar meer duurt vooraleer hij terug de studio induikt want alle dagen vissen moet toch ook wel eens vervelen….